Σταμάτα πια να ρίχνεις δάκρυα.
Μπορείς να βγεις στο φως.
Πιστεύεις πώς όλα σε κυκλώνουν
και αδυνατώντας παραιτείσαι.
Δώσε μια σπρωξιά.
Πάντα θα υπάρχει
μια λεπτή κλωστή
που μπορείς να την ξηλώσεις
για να ξεφύγεις.
Η ζωή είναι πάλη.
Εσύ πού είσαι;
Άφησε πίσω
τα θέλω των άλλων.
Δεν είσαι κανενός πιόνι.
Θυμήσου το.
Άκουσα τις μουσικές
Την πατρίδα μου την αγαπώ
Τα πρόσωπα της νιότης τα΄ποθύμησα
τη γλώσσα που διδάχτηκα
την έχω εντός μου
τις μνήμες τις κράτησα
να μ’ οδηγούν στη ανηφόρα της ζωής.
Με τις γεύσεις ταξίδεψα μαζί τους.
Εκεί αντάμωσα το φως
τον ήλιο
τον αέρα
τη μάνα.
Εκεί γέλασα,
άκουσα τις μουσικές,
γεύτηκα το αλάτι της
που μ’ έριξαν στον χωρισμό
να μη τη λησμονήσω.
Οι μεγάλοι τη ρήμαξαν.
Συντρίμμια έγιναν όλα.
Οι πέτρες κατρακύλησαν
στην άβυσσο
και χάθηκαν γυναίκα
παιδί και γονιοί.
Ποια πατρίδα θα μου δώσει
Ξανά τον ήλιο και την ελπίδα;
Ματωμένες διαδρομές
Πόντος- Κουρδιστάν -Χαλέπι-Ελλάδα
Χαλέπι-Κουρδιστάν-Πόντος- Ελλάδα.
Ματωμένες, αμφίδρομες διαδρομές
Στο χθες και το σήμερα.
Ψυχές που δεν βρήκαν
τόπο να καταλαγιάσουν.
Χθες και σήμερα.
Τίποτε δεν άλλαξε,
Τα ίδια λόγια,
η ίδια περιφρόνια,
ο ίδιος ξεπεσμός.
Αξιοπρέπεια ανύπαρκτη.
Η αγάπη κρύφτηκε
πίσω από τη βολή.
και το φόβο.
Το μόνο που πιπιλίζετε
όλοι σας είναι η θρησκεία.
Αλήθεια;
Ποιος Χριστός ξεχώρισε
την αγάπη βάζοντας άλλα χρώματα
Λουσμένα στο φως;
photo by KleeKarl, https://pixabay.com
