Έρωτα όσο δειλά τα πρώτα βήματα σου τόσο αθέριευτα είναι κι ανίκητα τα χίλια κύματά σου Ψηλά μας ανεβάζεις με κέρινα φτερά ως του ουρανού την πιο λαμπρή πλευρά τον ήλιο κόντρα κοιτάς κατάματα μα η χαρά σου μετρά πετάγματα αν τον πλησιάσεις πολύ κοντά αυτή η...
Ελένη Λουκά
Γλυκόπικρου Σεπτέμβρη ο παλμός
Στης μοναξιάς μου το κενό συντρόφευα το βράδυ ώσπου ένα αστέρι φωτεινό με άγγιξε στο σκοτάδι Όνειρο ζούσα σ’ ακρογιάλι μικρών στιγμών τη ζάλη ερωτικού Σεπτέμβρη τον παλμό μιας αμμουδιάς κρυφής τον στεναγμό Χρυσή η άμμος, αντανακλά το φως του ήλιου από...
Σ’ αναζητώ
Σ’ αναζητώ στη μοναξιά τα βράδια στο σεργιάνι ποτέ δεν έσβησε η καρδιά της μνήμης το μελάνι Σ’ αναζητώ σ’ ακρογιαλιά στο δειλινό μιας μέρας στην ανθισμένη αμυγδαλιά που τη φυσάει ο αέρας Στου φθινοπώρου τη σιγή στου κάμπου την ομίχλη και στου τζακιού τη...
Πώς θα ’ρθει η άνοιξη
Της κοινωνίας τα στραβά που μας πονούντης απληστίας τα δεινά που αδικούντης πείνας των πολέμων συμφορέςανήμπορων ανθρώπων οι κραυγές Πώς θα ’ρθει η άνοιξη στη γηη αγάπη θα θεριέψει;Αυτούς τους άγριους καιρούςποιος θα τους ημερέψει; Της ζωής οι αγωνίες που ριζώνουντης...
Άνθρωποι μόνοι
Άνθρωποι μόνοι, ξεχασμένοι σ’ ένα ταξίδι που επιμένει στης λησμονιάς τους το βαγόνι μόνο το κρύο τούς ζυγώνει Ποιος τους θυμάται, ποιος κοιτάζει αν η ψυχή τους αίμα στάζει τη μοναξιά τους συλλογιέται στον άδειο κόσμο τους πλανιέται; Ποιος απ’ τον χρόνο...
Της απόγνωσης η γκρίζα θάλασσα
Του πόνου η άκρη που αγγίζει το άπειρο Της μέρας το φως που πνίγεται στην ομίχλη του τίποτα Του φόβου τ’ αδιέξοδο παραδομένο στης προσευχής το λύτρωμα Της απόγνωσης η γκρίζα θάλασσα που λαχταρά την αχτίδα του ήλιου Της ελπίδας η δύναμη που αγκαλιάζει της ζωής το...
Παξοί
Στων Επτανήσων τον ιστό σαν πίνακας ζωγραφιστό ένα νησάκι σπάνιο το κάλλος του ουράνιο Παξοί σμαράγδι των θεών που η φύση σου σμιλεύει η θάλασσα των θησαυρών τα βράχια σου λαξεύει Γαλαζοπράσινα νερά καθάρια κρυσταλλένια ο ήλιος λούζει από ψηλά μ...
Πόθοι
Μακριά από της πόλης τη βοή θορύβων την αμείωτη καμπύλη αμέτρητων φραγμών, δεινών, πικρή χολή του χάους την απύθμενη τη δίνη Στο δάσος των σκιών ποθώ έναν ήλιο καθάριο μπλε απέραντου ουρανού να ιδώ στων Μετεώρων βράχων του Θεού ψάχνω βινύλιο για να λαγιάσω της...
Θαλασσινό συνάντημα
Ο έρωτας αυγής ανθός, ζωής αγνάντεμα της ομορφιάς τα δίχτυα υφαίνει. Στον ήλιο του καλοκαιριού θαλασσινό συνάντημα, το πρόσωπο μιας κόρης ομορφαίνει. Αγόρι ντροπαλό στης δύνης της την άκρη Απ’ τον μαγνήτη της καρδιάς της φέρεται, για ένα νεύμα, μια της λέξη μάταια...
Μη γονατίζεις
Μα πώς αφήνεις μια πατρίδα να χαθεί σε λίγα χρόνια στα υπόγεια να βρεθεί η προδοσία είν’ η λέξη που αντηχεί κι από τα κόμματα δηλώνεται αποχή Πώς θα μπορέσεις να επουλώσεις την πληγή που σε πουλούσαν δίχως τύψεις στη στιγμή ψάχνεις για λύσεις απ’ το χρέος να...
Ελένη Λουκά
Έρωτα
Έρωτα όσο δειλά τα πρώτα βήματα σου τόσο αθέριευτα είναι κι ανίκητα τα χίλια κύματά σου Ψηλά μας ανεβάζεις με κέρινα φτερά ως του ουρανού την πιο λαμπρή πλευρά τον ήλιο κόντρα κοιτάς κατάματα μα η χαρά σου μετρά πετάγματα αν τον πλησιάσεις πολύ κοντά αυτή η...
Γλυκόπικρου Σεπτέμβρη ο παλμός
Στης μοναξιάς μου το κενό συντρόφευα το βράδυ ώσπου ένα αστέρι φωτεινό με άγγιξε στο σκοτάδι Όνειρο ζούσα σ’ ακρογιάλι μικρών στιγμών τη ζάλη ερωτικού Σεπτέμβρη τον παλμό μιας αμμουδιάς κρυφής τον στεναγμό Χρυσή η άμμος, αντανακλά το φως του ήλιου από...
Σ’ αναζητώ
Σ’ αναζητώ στη μοναξιά τα βράδια στο σεργιάνι ποτέ δεν έσβησε η καρδιά της μνήμης το μελάνι Σ’ αναζητώ σ’ ακρογιαλιά στο δειλινό μιας μέρας στην ανθισμένη αμυγδαλιά που τη φυσάει ο αέρας Στου φθινοπώρου τη σιγή στου κάμπου την ομίχλη και στου τζακιού τη...
Πώς θα ’ρθει η άνοιξη
Της κοινωνίας τα στραβά που μας πονούντης απληστίας τα δεινά που αδικούντης πείνας των πολέμων συμφορέςανήμπορων ανθρώπων οι κραυγές Πώς θα ’ρθει η άνοιξη στη γηη αγάπη θα θεριέψει;Αυτούς τους άγριους καιρούςποιος θα τους ημερέψει; Της ζωής οι αγωνίες που ριζώνουντης...
Άνθρωποι μόνοι
Άνθρωποι μόνοι, ξεχασμένοι σ’ ένα ταξίδι που επιμένει στης λησμονιάς τους το βαγόνι μόνο το κρύο τούς ζυγώνει Ποιος τους θυμάται, ποιος κοιτάζει αν η ψυχή τους αίμα στάζει τη μοναξιά τους συλλογιέται στον άδειο κόσμο τους πλανιέται; Ποιος απ’ τον χρόνο...
Της απόγνωσης η γκρίζα θάλασσα
Του πόνου η άκρη που αγγίζει το άπειρο Της μέρας το φως που πνίγεται στην ομίχλη του τίποτα Του φόβου τ’ αδιέξοδο παραδομένο στης προσευχής το λύτρωμα Της απόγνωσης η γκρίζα θάλασσα που λαχταρά την αχτίδα του ήλιου Της ελπίδας η δύναμη που αγκαλιάζει της ζωής το...
Παξοί
Στων Επτανήσων τον ιστό σαν πίνακας ζωγραφιστό ένα νησάκι σπάνιο το κάλλος του ουράνιο Παξοί σμαράγδι των θεών που η φύση σου σμιλεύει η θάλασσα των θησαυρών τα βράχια σου λαξεύει Γαλαζοπράσινα νερά καθάρια κρυσταλλένια ο ήλιος λούζει από ψηλά μ...
Πόθοι
Μακριά από της πόλης τη βοή θορύβων την αμείωτη καμπύλη αμέτρητων φραγμών, δεινών, πικρή χολή του χάους την απύθμενη τη δίνη Στο δάσος των σκιών ποθώ έναν ήλιο καθάριο μπλε απέραντου ουρανού να ιδώ στων Μετεώρων βράχων του Θεού ψάχνω βινύλιο για να λαγιάσω της...
Θαλασσινό συνάντημα
Ο έρωτας αυγής ανθός, ζωής αγνάντεμα της ομορφιάς τα δίχτυα υφαίνει. Στον ήλιο του καλοκαιριού θαλασσινό συνάντημα, το πρόσωπο μιας κόρης ομορφαίνει. Αγόρι ντροπαλό στης δύνης της την άκρη Απ’ τον μαγνήτη της καρδιάς της φέρεται, για ένα νεύμα, μια της λέξη μάταια...
Μη γονατίζεις
Μα πώς αφήνεις μια πατρίδα να χαθεί σε λίγα χρόνια στα υπόγεια να βρεθεί η προδοσία είν’ η λέξη που αντηχεί κι από τα κόμματα δηλώνεται αποχή Πώς θα μπορέσεις να επουλώσεις την πληγή που σε πουλούσαν δίχως τύψεις στη στιγμή ψάχνεις για λύσεις απ’ το χρέος να...










