Κι οι δυό σκοτώθηκαν σ’ αυτοκινητιστικό. Κι η μάνα. Κι ο πατέρας. Έμειναν πέντε ορφανά, να παλινδρομούν στο σπίτι της γειτόνισσας, στη γιαγιά, στην εκκλησία. Τρέχαμε από δω κι από κει. Εγώ κι ο Τρύφωνας, απ΄τα τελευταία. Δέκα χρονώ εγώ…δώδεκα ο Τρύφωνας. Μια...
Ζέτα Μπελαούρη
ΣΤΑ ΚΑΤΣΑΒΡΑΧΑ
Πως θα βγω από μένα να δω το πρόσωπο Σου; Χνάρια μιας συστοιχίας αγγέλων λευτερώνουν τη σάρκα μου διασχίζοντας ουλές. Λέω πως θα βγω από λέξεις θ αφήσω το δέρμα τους στου ξερότοπου το γρίφο στης ερημιάς του τ’ ακόνι κι έτσι θα Σε συναντήσω μία η σιωπή κι ...
Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Θε μου με δοκιμάζεις από φως σκότος δρόμο. Μου φοράς τιμαλφή ναυαγίων στα μαλλιά και κρεμάς τις δάφνες μου σε γάντζο σκουριασμένο κατά πως έφτιαξες τη θυσία στο ναό Σου κι αιωρείται η δόξα στο έρεβος νήμα… Να τραμπαλίζομαι να πέφτω...
ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΨΗ
Κι ύστερα ήρθε εκείνη η λάσπη. Κι άπλωσε ίσαμε τα κόκαλα. Μέσα της ανάσαιναν τρεις τρεις οι αθώοι οι ένοχοι κι οι βαρυποινίτες. Κάποιοι τουρίστες έβρισκαν γούστο να φωτογραφίζουν ένα σακάτη Θεό βουτηχτή ...
ΑΜΑΝΕΣ
Χόρευε μες τα μπαχαρικά ξυπόλητη, κάτω απ΄τα πέλματα σκάγανε πιπέρια όλης της γης τα νοστιμοχώραφα κι άλας σε κόκκους, κρυσταλλάκια αλμυρά κι άμμος, άμμος μιας στιγμής σε κλεψύδρα. Τώρα ! Τώρα την έβλεπε. Μυρίζοντας στο σκοτάδι το σώμα της, ένα λεπτό νήμα...
ΜΟΥΤΖΟΥΡΑ
Το σπίτι χαμηλοτάβανο. Μάνα, πατέρας, ένα αγόρι, ένα κορίτσι, γιαγιά και παππούς. Όλοι κάτω από ενάμιση μέτρο ύψος. Φτιάχτηκαν έτσι για να χωράνε. Δυό ράντζα στο δωμάτιο δυό στρώματα στο άλλο -απ΄ότι πρόλαβε να δει- ένα νοβοπάν για τραπέζι -μπορεί κάποιος να...
PAUSE
Και τι σπουδαία τα νέα μας χιονίζει συχνά κι υποδόρια κάτω απ΄το δέρμα νιφάδες Κυριακές βουβά τρεκλίζουν μιας σκουριασμένης ομίχλης τα έλκηθρα. Σώμα και τόπος διάσειστος για το παντού ισοδύναμο του πουθενά των αναχωρήσεων τόπος. ω εμείς! σε κάδρα...
Ρεπόρτο
Νόμιζες ήταν αναίσθητος. Νόμιζε ήταν αναίσθητος. Μια ξενυχτισμένη κουρτίνα στο παράθυρο του βοριά χαιδολογούσε το παγωμένο του σώμα. Τον είδε έτσι πτώμα και λαχτάρησε για την αναπνοή του. Ζει η αναπνοή δίχως λαχτάρα; Έτρεξε στο πλάι του και τ΄άνοιξε με βία τα βλέφαρα....

Σπούδασε δημοσιογραφία, δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά στο χώρο της διαφήμισης κι αργότερα στο χώρο της υγείας.
Η γραφή που στα πολύ πρώιμα χρόνια ήταν «εκδρομή μιας Κυριακής» στην πορεία έγινε ο τρόπος να υπομείνει τον εαυτό της και τους άλλους. Κείμενά της έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες και δημοσιευτεί στο διαδίκτυο σε σελίδες λογοτεχνικού/πολιτιστικού ενδιαφέροντος.
Η πρώτη απόπειρα εξωστρέφειας έγινε τον Ιούνιο του 2015 με το βιβλίο «Η ΥΛΗ ΤΗΣ ΑΝΤΟΧΗΣ» - εκδόσεις Γαβριηλίδη. Το επόμενο βιβλίο της «Ε Κ Κ Ρ Ι Σ Ε Ι Σ» κυκλοφόρησε το Μάη του 2022, από τις εκδόσεις 24ΓΡΑΜΜΑΤΑ.
Δραστηριοποιείται παράλληλα στο χώρο της φωτογραφίας και παρουσίασε δύο ατομικές εκθέσεις, στο νησί της Τήνου, η πρώτη με τίτλο «ΠΕΤΡΟΜΥΘΙΑ-Η μυθολογία της πέτρας», στα πλαίσια του Φεστιβάλ Τήνου (2019) και η δεύτερη με τίτλο «ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ» (2022).
Εξακολουθεί να χαρακτηρίζει τα κείμενα της «απόπειρες», όχι από ταπεινότητα, αλλά από βαθιά επίγνωση και πεποίθηση πως «…η ποίηση είναι μια ουσία αδούλωτη…».
Διάγει πορεία πεισματική στο φως και συνεχίζει ν ακονίζεται.

Ζέτα Μπελαούρη

Φωνή στη θάλασσα
Κι οι δυό σκοτώθηκαν σ’ αυτοκινητιστικό. Κι η μάνα. Κι ο πατέρας. Έμειναν πέντε ορφανά, να παλινδρομούν στο σπίτι της γειτόνισσας, στη γιαγιά, στην εκκλησία. Τρέχαμε από δω κι από κει. Εγώ κι ο Τρύφωνας, απ΄τα τελευταία. Δέκα χρονώ εγώ…δώδεκα ο Τρύφωνας. Μια...

ΣΤΑ ΚΑΤΣΑΒΡΑΧΑ
Πως θα βγω από μένα να δω το πρόσωπο Σου; Χνάρια μιας συστοιχίας αγγέλων λευτερώνουν τη σάρκα μου διασχίζοντας ουλές. Λέω πως θα βγω από λέξεις θ αφήσω το δέρμα τους στου ξερότοπου το γρίφο στης ερημιάς του τ’ ακόνι κι έτσι θα Σε συναντήσω μία η σιωπή κι ...

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Θε μου με δοκιμάζεις από φως σκότος δρόμο. Μου φοράς τιμαλφή ναυαγίων στα μαλλιά και κρεμάς τις δάφνες μου σε γάντζο σκουριασμένο κατά πως έφτιαξες τη θυσία στο ναό Σου κι αιωρείται η δόξα στο έρεβος νήμα… Να τραμπαλίζομαι να πέφτω...

ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΨΗ
Κι ύστερα ήρθε εκείνη η λάσπη. Κι άπλωσε ίσαμε τα κόκαλα. Μέσα της ανάσαιναν τρεις τρεις οι αθώοι οι ένοχοι κι οι βαρυποινίτες. Κάποιοι τουρίστες έβρισκαν γούστο να φωτογραφίζουν ένα σακάτη Θεό βουτηχτή ...

ΑΜΑΝΕΣ
Χόρευε μες τα μπαχαρικά ξυπόλητη, κάτω απ΄τα πέλματα σκάγανε πιπέρια όλης της γης τα νοστιμοχώραφα κι άλας σε κόκκους, κρυσταλλάκια αλμυρά κι άμμος, άμμος μιας στιγμής σε κλεψύδρα. Τώρα ! Τώρα την έβλεπε. Μυρίζοντας στο σκοτάδι το σώμα της, ένα λεπτό νήμα...

ΜΟΥΤΖΟΥΡΑ
Το σπίτι χαμηλοτάβανο. Μάνα, πατέρας, ένα αγόρι, ένα κορίτσι, γιαγιά και παππούς. Όλοι κάτω από ενάμιση μέτρο ύψος. Φτιάχτηκαν έτσι για να χωράνε. Δυό ράντζα στο δωμάτιο δυό στρώματα στο άλλο -απ΄ότι πρόλαβε να δει- ένα νοβοπάν για τραπέζι -μπορεί κάποιος να...

PAUSE
Και τι σπουδαία τα νέα μας χιονίζει συχνά κι υποδόρια κάτω απ΄το δέρμα νιφάδες Κυριακές βουβά τρεκλίζουν μιας σκουριασμένης ομίχλης τα έλκηθρα. Σώμα και τόπος διάσειστος για το παντού ισοδύναμο του πουθενά των αναχωρήσεων τόπος. ω εμείς! σε κάδρα...

Ρεπόρτο
Νόμιζες ήταν αναίσθητος. Νόμιζε ήταν αναίσθητος. Μια ξενυχτισμένη κουρτίνα στο παράθυρο του βοριά χαιδολογούσε το παγωμένο του σώμα. Τον είδε έτσι πτώμα και λαχτάρησε για την αναπνοή του. Ζει η αναπνοή δίχως λαχτάρα; Έτρεξε στο πλάι του και τ΄άνοιξε με βία τα βλέφαρα....