Μη σας νοιάζει πού πάω και πού θα κοιμηθώ. Μη δείχνετε τυπικό ενδιαφέρον. Θα με οδηγήσει Αυτός στο καλό ή στο κακό.
Μη σας νοιάζει αν πονάω στην ψύχη μου. Θα τη γιατρέψω.
Μη σας νοιάζει αν έχω τροφή. Έχω μάθει να τη βρίσκω μόνη. Είμαι ο καλύτερος ψαράς στα δύσκολα νερά, χωρίς καμία βοήθεια.
Μη σας νοιάζει και μη νιώθετε ενοχές. Έχετε κάνει τις επιλογές σας. Επιλέξατε την ηρεμία σας…
Μη σας νοιάζει η λεκτική κακομεταχείριση και ο ψυχολογικός βιασμός που μου επιβάλλετε κάθε μέρα, γιατί δεν έχω ενναλακτικές. ΕΣΕΙΣ δε θέλετε να τις γνωρίζετε. Δε θέλετε να ταράξετε το παγωμένο σας συναίσθημα… δε θέλετε να το αγγίξετε…
Μη σας νοιάζει και μη ρωτάτε αν είμαι καλά, τυπικά, σαν να είμαι μια ξένη.
Μη σας νοιάζει. Δε θέλω να ταράξω την όμορφη και ψεύτικη ευτυχία σας…
Μη σας νοιάζει πού θα βρω την ευτυχία μου, αφού δεν ήσασταν κοντά στη δυστυχία μου.
Μη σας νοιάζει αν αγγίξω την απόλυτη γαλήνη, αν θα ξαναρχίσω να γελώ. Εσείς μου στερήσατε το γέλιο…
Μη σας νοιάζει αν θα χορεύω στο χιόνι. Το λατρεύω! Χιόνι… η απόλυτη αθωότητα…
Μη σας νοιάζει όταν θα βρίσκομαι στις απομακρυσμένες, καταγάλανες παραλίες και θα γεύομαι την απόλυτη αρμονία.
Μην προσποιήστε ότι χαίρεστε με τη χαρά μου. Η μικροψυχία σας άγγιξε το… τέλειο. Τα καταφέρατε να γίνετε τέλειοι, μικροί άνθρωποι.
Μη σας νοιάζει πια. Δε θα μπαίνω πλέον μπροστά σας να πετροβολώ όσους πάνε να σας κάνουν κακό. Τις πέτρες αυτές, θα τις ρίξω πίσω μου και θα προχωρήσω μπροστά, να φτιάξω μια καινούρια ζωή, με γνώμονα την αγάπη και τη στοργή.
Μη σας νοιάζει. Θα βρω το άλλοθι της αδιαφορίας σας! Όταν θα σας ρωτάνε, να λέτε, ήταν επιλογή της… να φύγει μακριά.
Μη σας νοιάζει. Δε θα σας ξαναπώ να προσέχετε και να γίνεστε ένας θυμωμένος, μαύρος ουρανός, και να ξεσπάτε σε καταιγίδες.
Μη σας νοιάζει για το ότι ζω μόνη μου, με μόνο όνειρο την αγκαλιά σας και τη ζεστασιά της παγωμένης σας καρδιάς… Κάνατε μεγάλα σπίτια, ταξίδια, αμάξια και μικρύνατε την καρδιά σας. Δε χωράει εκεί ο άνθρωπος που σας έφερε σε αυτόν τον κόσμο… Πάντα για τους δικούς σας λογούς.
Μη σας νοιάζει. Μια γυναίκα, ξέρει να πονάει. Γέννησε τόσες φορές… Έχει αντέξει τον πόνο…
Μη σας νοιάζει. Μου έχετε δώσει τόσο πόνο με τις πράξεις σας και με τα λόγια σας…
Γι’ αυτό μη σας νοιάζει. Αντέχω, γιατί ο πόνος που νιώθω και σκίζει τα σωθικά μου, είναι κομμάτι από το ίδιο το σώμα μου. Πώς να το απαρνηθώ;
Πάντα θα είμαι εδώ, και ας μη σας νοιάζει. Θα αφουγκράζομαι τον πόνο σας, τη χαρά σας, τα δάκρυά σας, και πάντα θα σας αγαπώ… γιατί είμαι η γυναίκα που σας έφερε εδώ, σε αυτή τη ζωή, και δεν μπορώ να σας απαρνηθώ, όσο πόνο και αν μου έχετε προκαλέσει…