Η ανθρωπότητα φθίνει..
Τα τελευταία χρόνια, καταφθάνει με γοργούς ρυθμούς, μια νέα τάση αλλά και στάση ζωής, με ανησυχητικές διαστάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.
Είναι οι λεγόμενοι Dinks, που είναι ακρωνύμιο του «Double income, no kids».
Όλο και περισσότερα ζευγάρια επιλέγουν να συμβιώσουν αλλά όχι να κάνουν παιδιά.
Η παραδοσιακή οικογένεια μοιάζει να εξατμίζεται από το παγκόσμιο σκηνικό και την θέση της να παίρνουν διάφορες μορφές τρόπων ζωής που όμως δεν έχουν την προοπτική συνέχισης του είδους μας.
Οι Dinks επικεντρώνονται στην επαγγελματική τους καριέρα, την ευημερία τους και την ελευθερία κινήσεων.
Θεωρούν τα παιδιά πρόσθετο οικονομικό βάρος, έλλειψη προσωπικού χρόνου και εμπόδιο στις φιλοδοξίες τους.
Άλλοι,πάλι, θεωρούν την ευθύνη υπερβολικά μεγάλη λόγω της κοινωνικής αβεβαιότητας ,καθώς οι οικονομίες αυξάνουν τους φόρους στους πολίτες χωρίς να αυξάνουν, αντίστοιχα, τους μισθούς, κάτι που οι ίδιοι θεωρούν, πως δεν θα μπορεί να δώσει κίνητρο στην απόκτηση ενός παιδιού.
Πολλοί, δε, είναι εκείνοι που εστιάζουν στην ελευθερία τους, διατηρώντας υψηλό βιωτικό επίπεδο και ορίζοντας τα οικονομικά τους, καλύτερα, επενδύοντας σε καταναλωτικά αγαθά, πολυτελείς υπηρεσίες και τουρισμό.
Η άλλη πλευρά, αλλά συγγενής της πρώτης, είναι οι θαυμαστές της τάσης των “no kids”ή «childfree”. Αυτοί ανήκουν σε μια ακραία κατηγορία όπου φτάνουν σε σημείο να στειρώνονται εκούσια, οι γυναίκες με απολίνωση σαλπίγγων και οι άνδρες με αγγειεκτομή προκειμένου να αποφύγουν ατυχήματα στο μέλλον.
Θεωρούν πως τα παιδιά είναι βάρος και η φροντίδα τους αποτελεί μεγάλο βάσανο. Έτσι, ειδικά στην Γαλλία, καταφεύγουν σε ειδικούς ιατρούς προκειμένου να προχωρήσουν σε τέτοιου είδους επικίνδυνες εγχειρήσεις.
Το μεγάλο πρόβλημα της ανθρωπότητας φαίνεται να καταφθάνει με τρελή ταχύτητα.
Στα κράτη παρουσιάζεται γήρανση του πληθυσμού με σοβαρές οικονομικές προεκτάσεις αφού πολλοί πολίτες συνταξιοδοτούνται, χωρίς να μπορούν να αντικατασταθούν οι θέσεις τους στον επαγγελματικό στίβο, με αποτέλεσμα την έλλειψη ενεργού ανθρώπινου δυναμικού σε επιχειρήσεις και κρατικές υπηρεσίες.
Η καταναλωτική και αγοραστική δύναμη συρρικνώνεται διότι οι ηλικιωμένοι έχουν λιγότερες απαιτήσεις κατανάλωσης προϊόντων και υπηρεσιών. Ζουν λιτά και δεν μπορούν εύκολα να ανταπεξέλθουν στα προς το ζην.
Στην χώρα μας η υπογεννητικότητα αγγίζει μεγάλα ποσοστά αλλά και στην Ευρώπη, χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν από τα χαμηλότερα ποσοστά γεννήσεων.
Η Ευρώπη βρίσκεται στο κατώφλι της γήρανσης των πληθυσμών αφού τα μοτίβα αυτά, φαίνεται, να γίνονται καθολικός τρόπος ζωής των νέων, επειδή οι κυβερνήσεις δεν επενδύουν στην οικογένεια.
Το υψηλό κόστος ανατροφής, ανεπάρκεια κινήτρων και δομών οικογένειας, μηδενική οικογενειακή πρόνοια, ανασφάλεια για την επαγγελματική αποκατάσταση είναι οι βασικές ανησυχίες που προτρέπουν τους νέους ανθρώπους να μην θέλουν την δημιουργία οικογένειας.
Οι προεκτάσεις είναι τρομακτικές.
Αν οι κυβερνήσεις δεν επενδύσουν σοβαρά και μακροπρόθεσμα, δίνοντας προτεραιότητα στα κίνητρα δημιουργίας οικογένειας, και μείνουν μόνο σε εξαγγελίες, οι επιπτώσεις θα είναι κάτι περισσότερο από σοβαρές.
Η πολιτική ατζέντα μπορεί να περιέχει προγράμματα που κατά καιρούς ακούγονται όμως η οικονομική επένδυση στρέφεται προς την Ουκρανία κι όχι προς τους Ευρωπαίους πολίτες.
Αυτό, πρακτικά, σημαίνει ότι οριοθετείται μια μη αναστρέψιμη εικόνα του όρου της αξιακής οικογένειας που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους στις οικονομίες αλλά και στις κοινωνίες.
Εγείρονται ερωτηματικά για το πως ένα νέο ζευγάρι μπορεί να ανταπεξέλθει στην ανάγκη απόκτησης ενός παιδιού όταν , πλέον, το περιβάλλον, τόσο το πολιτικό όσο και το κοινωνικό, είναι αρνητικό εξ ορισμού.
Μαζί με το no kids ή dinks ή childfree χάνεται η αγάπη, χάνεται η χαρά της φροντίδας, χάνεται η ανάμνηση, χάνεται το θαύμα της μητρότητας….
Χάνεται το χαμόγελο ενός παιδιού…
photo https://www.forbes.com/sites/jackkelly/2024/06/20/the-rise-in-dinks-sinks-dinkwads-kippers/
