Το άγχος ενεργοποιεί τον μηχανισμό για μάχη ή φυγή..αυτό είναι που μας ενώνει με τους πρώτους ανθρώπους που κατοίκησαν την γη..
Στην σημερινή εποχή όμως αυτά που μας αγχωνουν είναι.., π.χ. οργάνωση του χρόνου με βάση τον φόρτο εργασίας, μία σοβαρή συζήτηση κάτι αλλο που το θεωρούμε σημαντικό . Το άτομο δεν εκτονώνει, σε καμία περίπτωση, την ενεργοποιημένη ένταση σωματικά. Η ένταση παραμένει φυλακισμένη εσωτερικά και δημιουργεί προβλήματα που ονομάζονται ψυχοσωματικά.
Νιώθουμε ημικρανίες, ναυτίες, τρέμουλο, εφίδρωση, ταχυκαρδία, έλκος κ.α.
Και σε ποιο σοβαρές κρίσεις γίνονται “κρίσεις άγχους” και “κρίσεις πανικού”.
Μια κρίση άγχους είναι μια παρατεταμένη περίοδο άγχους και δεν αποτελεί επίσημα κλινικό ορισμό.
Ενώ όταν συμβεί μια κρίσης πανικού ένα άτομο είναι δυνατό να αισθάνεται έντονη δυσφορία, ταχυκαρδία, ζάλη και ένα σφίξιμο στο στομάχι. Νιώθει κανείς ότι θα λιποθυμήσει, ότι ανακατεύεται και ότι μουδιάζει, ιδιαίτερα στην περιοχή των άκρων. Καταστροφικές σκέψεις και έντονος φόβος κυριαρχεί καθώς πιστεύει πως έχει αρρωστήσει βαριά, πως θα πάθει ανακοπή, πως θα πεθάνει ή πως θα τρελαθεί. Η διάρκεια των συμπτωμάτων είναι από πέντε έως δεκαπέντε λεπτά και ως εμπειρία μπορεί να επαναληφθεί στο μέλλον περισσότερες από μία φορές.
Οι κρίσεις συμβαίνουν συνήθως σε περιόδους ηρεμίας έπειτα από μεγάλα διαστήματα πίεσης όπως και σε σημαντικές περιόδους της ζωής που παίρνουν την ονομασία μεταβατικές.
Από την πλευρά της Yoga σε σωματικό επίπεδο, το άτομο μαθαίνει να χαλαρώνει αποτελεσματικά και να αναπνέει σωστότερα.
Το σώμα έχει την ευκαιρία να εκτονώσει την ένταση με έναν ήπιο τρόπο, η ευθυγράμμιση του σώματος μέσω της asana και η αλλαγή της στάσης σώματος ενός ατόμου μπορεί να του επιτρέψει να απελευθερώσει το συναίσθημα και να δει τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο καθώς το ατομο που ασκείται μαθαίνει να διακρίνει τον δυσλειτουργικό τρόπο σκέψης και να τον αντικαθιστά με ρεαλιστικότερο. Το κράτημα του σώματος με έναν συγκεκριμένο τρόπο μπορεί να προκαλέσει ή να τονίσει τα συναισθήματα ή τις σκέψεις.
Μέσω της Pranayama , στον έλεγχο της αναπνοής μπορούμε να ελέγχουμε ή ακόμη και να αποφύγουμε μια επόμενη κρίση.
Οι άνθρωποι που είναι ανήσυχοι έχουν ρηχή αναπνοή δηλαδή η αναπνοή τους είναι ψηλά στο στήθος και συνήθως νιώθουν πως δεν μπορούν να κάνουν μια βαθιά πλήρης αναπνοή και να ενεργοποιήσουν το διάφραγμα.
Το οποίο όταν κατέβει κατά την διάρκεια της πλήρης αναπνοής αφήνει χώρο στους πνεύμονες να γεμίσουν με καθαρό οξυγόνο.
“Ορισμένες μελέτες (Mc Call, 2007) έχουν δείξει ότι η γιόγκικη αναπνοή είναι μια αποτελεσματική μέθοδος καταπολέμησης του άγχους. Η εκμάθηση τεχνικών pranayama για τον έλεγχο της ροής της αναπνοής, όπως η Nadi Shodana (αλλαγή αναπνοής ρουθούνι) μπορεί να είναι εξαιρετικά επωφελής καθώς επιβραδύνει την αναπνοή και ισορροπεί τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου. Στο Deergha Swasam (τριπλή αναπνοή), οι μαθητές διδάσκονται να αναπνέουν αργά και βαθιά ενώ οραματίζονται ότι γεμίζουν τους πνεύμονές τους από κάτω προς τα πάνω – πρώτα επεκτείνοντας την κοιλιά, μετά το μεσαίο πλευρικό κλουβί και τέλος το άνω στήθος (Cummins, 2012). Κατά την εκπνοή, οι μαθητές οραματίζονται την αναπνοή να αδειάζει ανάποδα, από πάνω προς τα κάτω, τραβώντας την κοιλιά ελαφρώς στο τέλος για να αδειάσουν εντελώς οι πνεύμονες.
Η αναπνοή είναι μια γέφυρα μεταξύ μυαλού και σώματος. Η αργή διαφραγματική αναπνοή είναι κοινή σε όλες σχεδόν τις μορφές γιόγκα. Το κλειδί για την ηρεμία του νου, είναι λοιπόν, να επιβραδυνθεί και να βαθαίνει η αναπνοή.”
Μια ακολουθία asana που εστιάζεται πλήρως στην ένωση της αναπνοής με την κίνηση θα φέρει μια διαλογιστική κατάσταση όπου όλες οι σκέψεις θα απουσιάσουν και θα απολαύσουμε μια απόλυτα χαλαρή κατάσταση.
Καλή πρακτική
