Ω, για δες το σαλιγκάρι!
κούτσα – κούτσα σεργιανίζει
και μ’ έν’ ασημένιο χνάρι
κορδελίτσες ζωγραφίζει.
Με το σπίτι του στη ράχη
ψάχνει γύρω την τροφή του
κι ύστερα κλείνει την πόρτα
τυλιγμένο στη σιωπή του.
– Πώς περνά τάχα την ώρα;
Να το παίξω ή με φοβάται;
– Φως μου, μην τ’ αγγίζεις τώρα,
γιατί σίγουρα κοιμάται.
photo by pexels, https://pixabay.com
















































