Πόσα στ’ αλήθεια ‘’Ευχαριστώ’’ να βρώ να σου χαρίσω
να μάσω λέξεις να φτιαχτεί ολόκληρο φιλί
για να στο πλέξω στα μαλιά στεφάνι να σου βάλλω
Πατρίδα μου που γέμισες την άδεια μου καρδιά.
Στους κάμπους σου μεγάλωσε το φως μες την ψυχή μου
πήρα πνοή απ τα νερά και τα μακρυά ποτάμια
τραγούδια έλεγα παλιά που οι μάνες μοιρολόγουν
και τα πολλά σου χρώματα γεμίζαν την ψυχή.
Πόσα στ’αλήθεια ευχαριστώ να βγώ να σου φωνάξω
να με ακούσουν τα βουνά οι ράχες και οι πλαγιές
να με τρομάξουν τα πουλιά στο άγριο πέταγμά τους
και να αντιχήσει η φωνή στα πέρατα της γης.
Εσύ με οδήγησες γλυκά στα πέρατα του κόσμου
μού ’δωσες τόση δύναμη να ζώ και να μπορώ
να περπατώ σε ρεματιές και σε θολά ποτάμια
να μένω πάντα όρθιος και να μην σταματώ.
Πώς να μετριέται το ‘’ευχαριστώ’’ σε σένα γλυκειά μάνα
τί μέτρο πρέπει να διαβώ και να σε διηγηθώ
με ποιάν απόσταση να βρώ τον τρόπο να σου τάξω
και πώς να πώ το ‘’ευχαριστώ’’ δίχως να μην πονώ..!
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΕΧΗΣ
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΜΑΡΤΗΣ 2023
φωτό stavrosnatsiavas / https://pixabay.com