Στην εποχή μας, όπου η κοινωνία εμφανίζει το πιο σκληρό και απεχθές πρόσωπό της, το βιβλίο της Ιωάννας Λαζάρου «Για σένα που έφυγες νωρίς» έρχεται ως μια κραυγή απόγνωσης αλλά και προτροπής για έναν αγώνα αναγκαίο ενάντια στη βία, την κακοποίηση και τον ευτελισμό της ανθρώπινης προσωπικότητας, και ιδιαίτερα της γυναικείας.
Τρία τραγικά πρόσωπα, το καθένα εξαιτίας της δικής του προσωπικότητας, κινούνται σε μια αληθινή ιστορία που ξεκινά τα μαύρα χρόνια της κατοχής με πόλεμο αδυσώπητο, πόνο, δάκρυ, κακουχίες με ανύπαρκτες αξίες και τον νόμο του ισχυρού να επιβάλλεται. Και είναι γεγονός ότι μια τέτοια κατάσταση λειτουργεί καταστροφικά όχι μόνο για τα υλικά αγαθά των πολιτών, αλλά κυρίως για την ψυχή και τα αισθήματά τους. Η Ελένη προσπαθεί να επιβιώσει σ’ ένα ορεινό χωριό, μέσα σε αυτή την κοινωνία, χωρίς αγάπη και με ανυπέρβλητα εμπόδια στη ζωή της. Η τύχη φαίνεται κάποια στιγμή να της χαμογελά. Μετά τη δίνη του πολέμου ο γάμος της με τον Πέτρο τον άνθρωπο που αγάπησε, της προσφέρει απροσδόκητη ευτυχία. Το νεαρό ζευγάρι μετακομίζει στην Αθήνα και αρχίζει μια νέα ζωή. Όμως, γρήγορα η αγάπη αυτή γίνεται εφιάλτης, εξαιτίας της καθημερνής κακομεταχείρισης και της απανθρωπιάς που αντιμετωπίζει.. Και δυστυχώς στα ίδια αχνάρια βαδίζει και η κόρη τους Αννούλα. Γίνεται και η ζωή της μικρής ένας εφιάλτης. Ο παΤΕΡΑΣ με τον διεστραμμένο τυραννικό χαρακτήρα του δημιουργεί απρόβλεπτα αλλά και αιματηρά γεγονότα. Η τραγωδία είναι συνεχιζόμενη!…
Είναι η μοίρα που καταδιώκει μητέρα και κόρη, είναι… «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον»; ΟΧΙ, γιατί μια τέτοια δικαιολογία αρμόζει μόνο σ’ εκείνους που βολεύονται σε μια αλγεινή πραγματικότητα. Για όσους όμως διατηρούν ακόμη την ανθρωπιά και τη δυνατότητα περίσκεψης, η πραγματικότητα αυτή πρέπει και μπορεί να αλλάξει.. Η αντιμετώπιση τέτοιων τραγικών γεγονότων, που έχει καταντήσει καθημερινότητα, αναζητά την ανταπόκριση αυτών που έχουν την εξουσία για να αντιδράσουν αποτελεσματικά.
Το βιβλίο αυτό, που αποτελεί το πρώτο μέρος μιας δυνατής τριλογίας ζωής – όπως αναφέρει η ίδια η συγγραφέας – είναι γραμμένο με συναίσθηση, με βαθιά αισθήματα αγάπης και κατανόησης για τον Άνθρωπο, αλλά και με διάθεση να αφυπνίσει συνειδήσεις. Το γλαφυρό ύφος της Ιωάννας Λαζάρου για την περιγραφή μιας αληθινής ιστορίας ζωής συνεπαίρνει τον αναγνώστη και τον καθηλώνει. Η τραγική αυτή ιστορία συνεχίζεται, όπως άλλωστε συνεχίζονται τα ίδια φαινόμενα ως εφιάλτης της εποχής μας. Ας ελπίσουμε σε μιαν αλλαγή, που θα κάνει, ίσως, και την ιστορία αυτή να έχει αίσια έκβαση. Αναμένουμε αισιοδοξώντας… όχι άλλα δάκρυα!
