Κύμα που υποκρύπτες το πάθος σου.
Προβάλλεις τη λευκή σου χαίτη, οταν οι άνεμοι
σε κυνηγούν λυσσαλέα.
Τρέχεις γρήγορα.
Αναζητάς την ακρογιαλιά.
Θέλεις να χορέψεις μαζί της
Ακολουθεί τον ήχο σου που την αναστατώνει.
Χορεύεις μαζι της κι αυτή τυλίγεται στο ασύμμετρο
άσπρο φόρεμα που της χαρίζεις απ το Νοτιά….
Αναμοχλεύεις βιαστικά την άμμο με δύναμη.
Αποκαλύπτεις τα κρύφιά της.
Με πάθος τη στροβιλίζεις ψηλά και φαίνονται
Όλα της τα κάλλη.
Σκορπίζεις τα περίτεχνα κοχύλια της που μένανε
κρυμμένα.
Δε σε νοιάζει….
Λύνεις τις κορδέλες της κι ανασηκώνεις τα
πολύχρωμα πετράδια της τα λειασμένα.
Δεν αντιστέκεται.
Αναζητάς τους βράχους της τους ισχυρούς,
να τους τρομάξεις κραυγάζοντας.
Μα αυτοί αντιστέκονται…
Μένουν πάντα εκεί.
Μέχρι εσύ να γαληνέψεις
photo Schäferle / https://pixabay.com/el