διαλογισμοί και απολογισμός ζωής του Αυτοκράτορα με αφορμή τον απροσδόκητο επισκέπτη, λίγο πριν το τέλος -κείμενο αφιερωμένο σε λογοτεχνικό διαγωνισμό με θέμα « οι περιπέτειες μιας ελεύθερης λέξης» που ακυρώθηκε, το αφιερώνω στους αναγνώστες
«Εκ γυναικός τα κρείττω…»* μου αποκρίθηκες εκείνο το σούρουπο, πυροδοτώντας την εθιστική μνήμη των λέξεων που δεν ξεχνάς ποτέ, εκείνων που προσωποποιούνται κι επιστρέφουν ως απρόσκλητοι και τακτικοί νυχτερινοί επισκέπτες, φέροντας μάλιστα βαρύτατες – πλην αόρατες αποσκευές· εκείνες που τόσα χρόνια με βασανίζουν, όμως σήμερα θα τις πατάξω!
Μια απόκοσμη φωνή μου ψιθυρίζει ότι εγώ ο Θεόφιλος– Αυτοκράτορας του Βυζάντιου–, σήμερα 20η Γενάρη Ιουλιανού ημερολογίου του έτους 842, θα εναποθέσω το πνεύμα μου στα Θεία. Φεύγω Κασσιανή, φεύγω σήμερα και σου γνωρίζω αξιότιμη ποιήτριά μου, ότι η απάντηση που μου αντιπρόσφερες κατά την τελετή προσφοράς του χρυσού μήλου προς την υποψήφια αυτοκράτειρα, ταξίδεψε στο χρόνο, φώλιασε στα κύτταρα των φλεβών μου και αποτυπώθηκε ανεξίτηλα, κατατρέχοντάς με ανελλιπώς!
Σθεναρός πυρετός βασανίζει το αυτοκρατορικό, αλλά γήινο σώμα μου και μια εξωγενής δύναμη με προτρέπει να σου τα εξομολογηθώ όλα! Και θα το κάνω με όλη τη δύναμη του νου και της ψυχής μου χωρίς να δειλιάσω ενώπιων Περσών και λοιπών βαρβάρων, ενώπιον της Ιστορίας!
Αγαπημένη μου Ικασία σε λάτρεψα στο μέγιστο, όμως σε απέρριψα από σύντροφό της ζωής μου και παγιδεύσα το λόγο σου και μεσ’ απ’ αυτόν, την αλήθεια – αυτή που στο μέλλον οραματίζομαι ότι θα υπερνικήσει το σημερινό λογοκριτικό κατεστημένο! Πολυδιάστατος ο λόγος σου αγαπημένη μου, όμως αταίριαστος με την εποχή μας. Αβάν γκαρντ νομίζω ότι θα τον χαρακτηρίσουν οι επερχόμενοι, που ίσως ένας εξ αυτών δύναται να θυμάται τ’ όνομά μας! Το όνομα όσων διαμορφώσαν την ιστορία και τον πολιτισμό τους!
Τακτικά απρόσκλητος νυχτερινός επισκέπτης η ρήση σου, όπως και αυτές των πατέρων που τους καταδίωξα στο έπακρο για την πίστη του λόγου τους, απρόσκλητες και οι κραυγές των χριστιανών, απρόσκλητα τα βλέμματα των διωγμένων μοναχών, απρόσκλητος ο σημερινός απολογισμός της αυτοκρατορικής, όμως στερημένης της από εσένα ζωής μου, που την βίωσα μονάχος, αγαπημένη μου Κασσιανή!
Σε λίγο φεύγω, δεν φοβάμαι τίποτα και κανέναν· ούτε τους Πέρσες, ούτε τους εικονολάτρες, ούτε τη λογοκρισία του λαού για τα κάθε λογής πεπραγμένα μου, αλλά και για τον με την πρώτη ματιά ερωτά μου για σένα!
Είμαι ελεύθερος!
Ελεύθερος να σου πω ότι μετάνιωσα που σε απέρριψα!
Ελεύθερος να καταδικάσω τους διωγμούς των εικονολατρών!
Ελεύθερος να παραδεχθώ ότι για το αίμα που χύθηκε δεν έφταιγε το ηφαίστειο της Καλλίστης!
Ελεύθερος ν΄απολογηθώ για ό,τι δεν έπραξα ως αυτοκράτορας στην ως διάττοντα αστέρα περιδιάβασή μου στο Βυζάντιο, αλλά πίστεψέ με, το έκανα προς όφελος της αυτοκρατορίας στο διηνεκές, εν όψει της απειλής των Αγαρηνών!
Παρά τα θεραπευτικά μαντζούνια του Ευτύχιου, ο πυρετός επιμένει κι εγώ ταξιδεύω στο μέλλον και βλέπω την επικράτειά μας τεμαχισμένη να χαρίζεται στους βαρβάρους!
Ο σημερινός απρόσκλητος επισκέπτης ήταν εξιλεωτικός και απάλυνε τις πληγές στο σώμα και στην ψυχή μου! Ταξίδι στο χρόνο η λέξη, η πρόταση, το νόημα, ο απόηχός τους που φέρνει ζέση στην εσωτερική πλευρά του στέρνου μου!
Είθε ο λόγος σου αγαπημένη μου να γίνει ποίηση και να υμνηθεί από την Ορθοδοξία που ασπάστηκες!
Είθε να κυριαρχήσει στο χρόνο η ανεξιθρησκία των λαών!
Είθε ο ερωτάς μας, αυτός του ανέμου, να υπερνικήσει το χρόνο!
* «και από μία γυναίκα ήρθαν τα καλά»
photo pexels / https://pixabay.com
