Η ένοχη ουδετερότητα από τη “βολεμένη”σιωπηρά πλειοψηφία.
Αυτοί οι “καλοί άνθρωποι” που συμφωνούν με όλους, για να τα έχουν καλά με όλους..
Στο σπουδαίο ημερολόγιο 1999, που κυκλοφόρησε η Διεθνής Αμνηστία,
υπάρχει στο εξώφυλλο του, μια πολύ σημαντική φράση του Μάρτυρα του 20ού
αιώνα, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ:
” Η γενιά μας θα πρέπει να απολογηθεί, όχι τόσο για τις κακές πράξεις
των μοχθηρών ανθρώπων, όσο για την αποτρόπαιη σιωπή των καλών
ανθρώπων..”
Όλοι αυτοί οι “καλοί άνθρωποι” που δεν έχουν άποψη για τίποτε που
σιωπούν, συμφωνούν ή διαφωνούν σε όλα, απουσιάζουν σε όλα τα
προσκλητήρια και εμφανίζονται μόνο σε τελετές και παρελάσεις, είναι το
χειρότερο ανθρώπινο είδος. Και δυστυχώς είναι η μεγάλη, “σιωπηρά”,
πλειοψηφία, σε όλες τις χώρες και σε όλους τους καιρούς.
Είναι αυτό το σύνηθες είδος ανθρώπου που συναντάμε και σήμερα, να σιωπά
ή να απομονώνεται, όταν ο κόσμος καίγεται.
..O μεγάλος μας δάσκαλος Ευάγγελος Παπανούτσος, αποδίδει αυτή τη
“σιωπή”, αυτή την ουδετερότητα, στην ασυνεννοησία.
“Συνεννοούμαστε τόσο λίγο και τόσο δύσκολα με το συνάνθρωπο μας”, λέει.
“ακόμη κι όταν του ανοίγουμε την καρδιά μας και του μιλάμε τόσο καθαρά..
Πολλές φορές, μάλιστα, συμβαίνει να μοιάζουμε πολύ κι όμως να μην
“καταλαβαινόμαστε”.. Να έχουμε τις ίδιες απόψεις για τη ζωή, την
πατρίδα, την πίστη, τον έρωτα, τον κόσμο.. Κι όμως.. Έρχεται η ώρα που
με τρόμο και οδύνη, ανακαλύπτουμε ότι δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα.. Με
αποτέλεσμα, οι περισσότεροι, να κλεινόμαστε στη σιωπή μας.. Μακριά από
κάθε θέση, άποψη, συμμετοχή..”
Έχει δίκιο.. Έτσι καταλήγει ακόμη και κάποιος ενεργός Πολίτης. Nα μη
συμμετέχει στους αγώνες του κλάδου του, να μην ψηφίζει στις γενικές
συνελεύσεις του και να καμαρώνει, μάλιστα, λέγοντας: “τι δουλειά έχω εγώ
με όλους αυτούς τους ανόητους..” Κι ούτε μια στιγμή δεν σκέφτεται ότι,
με την αποχή του, χαρίζει τον κλάδο του και το μέλλον του, σ’ αυτούς
τους “ανόητους”..
Με αποτέλεσμα, από δυο χιλιάδες μέλη να
ψηφίζουν…διακόσιοι και, φυσικά, τα πιο πολλά σωματεία, σήμερα, να
διοικούνται από τέτοιους “ανόητους”. Που τις περισσότερες φορές,
μάλιστα, ευτελίζουν τον κλάδο και τα προβλήματά του, ευτελίζοντας,
ταυτόχρονα τις τιμές και τις δόξες που…εισπράττουν… Δυστυχώς…
Ανάμεσα σ’ αυτούς, μάλιστα, βλέπουμε κι ένα άλλο, θλιβερό είδος
“προσωπικοτήτων” που βγαίνουν στα τηλεπαραθυράκια, σπάζοντας,
τάχα,…την ουδετερότητά τους. Και, ανάλογα, με τα συμφέροντα τους
επαινούν ή καταγγέλλουν τους πάντες, ώστε να τα έχουν καλά με τους..
πάντες.
Θα τους δούμε, όπως κάθε χρόνο και στις ιστορικές μέρες του
Πολυτεχνείου, πρώτους-πρώτους στις πορείες με τις μεγαλόστομες δηλώσεις
τους. Όταν εκείνες τις μεγάλες ώρες, έπιναν τον καφέ τους στα γνωστά
“στέκια” τους..
Δυο λαικές ρήσεις, με λίγα λόγια, λένε τόσα πολλά.
Η ιστορική συμβουλή στα χρόνια του 1821: ” Βασίλη κάτσε φρόνιμα, να
γίνεις νοικοκύρης..” Και η σημερινή συμβουλή κάποιων φοβισμένων γονιών,
σε ένα ανήσυχο παιδί τους: “Αν θέλεις να προκόψεις, κόψε τις απόψεις..”
Μας τα λέει ο Καζαντζάκης, στην “Αναφορά στο Γκρέκο” :
“…Κοιτάζω γύρω μου, κοιτάζω μέσα μου.. Η αρετή τρελάθηκε, η γεωμετρία
τρελάθηκε, η ύλη τρελάθηκε.. Πρέπει νάρθει πάλι ο Νους, ο νομοθέτης, να
βάλει καινούργια τάξη, καινούργιους νόμους.. Να γίνει ο κόσμος πιο
πλούσια αρμονία…”
Τα λένε, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο και δυο μεγάλοι διανοητές:
Τζώρτζ Όργουελ, τον φόβιζαν οι άνθρωποι που, κάποτε, θα απαγόρευαν τα
βιβλία..
Άλντους Χάξλει, τον φόβιζε το γεγονός ότι θα έρθει μια εποχή που δεν θα
υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος να επιθυμεί να διαβάσει ένα βιβλίο..
Ο Όργουελ, φοβόταν εκείνους που θα μας στερούσαν την πληροφόρηση..
Ο Χάξλει, φοβόταν εκείνους που θα μας μπούκωναν με την
“παραπληροφόρηση”..
Ο Όργουελ, φοβόταν ότι θα μας καταστρέψουν αυτοί που μισούμε..
Ο Χάξλει, φοβόταν ότι θα μας καταστρέψουν αυτοί που αγαπάμε..
Και πρώτος-πρώτος, κάποτε, ο Θουκυδίδης, τα είπε όλα, με 15 λέξεις…
” Όποιον δεν παίρνει καθόλου μέρος στα προβλήματα της κοινωνίας, τον
θεωρώ όχι ήσυχο αλλά άχρηστο”.
