Ευγένεια…αναζητείται;
Κάποιος άγνωστος με ρώτησε σήμερα αν είμαι πάντα ευγενική; Απάντησα με την σχετική
ευγένεια ότι αυτό χρειάζεται ο άλλος απέναντι του και είναι κάτι που περιμένω και εγώ από
τους άλλους.
Αυτή η ερώτηση με έβαλε σε δίλημμα. Πόσο παράξενο φαινόμενο έχει γίνει πια η ευγένεια
ακόμη και σε έναν άγνωστο άνθρωπο. Μπήκα όμως σε μια βαθύτερη σκέψη. Άραγε τι
χαρακτηρίζει την εποχή που ζούμε για να σε ρωτήσει κάποιος αν είστε πάντα ευγενική?
Μήπως χάσαμε τις αξίες και τις αρχές που μεγαλώσαμε; Η ευγένεια δεν κοστίζει τίποτα.
Δίνεις τον απαραίτητο σεβασμό στον συνομιλητή σου και φυσικά περιμένεις να ανταποκριθεί
το ίδιο. Του χαρίζεις απλόχερα χαρά και χαμόγελο, επιδιώκοντας να πάρεις το ανάλογο
αντίτιμο ευγένειας. Τι θα κερδίσεις με το να απαντήσεις απότομα και άσχημα; Τίποτα
απολύτως.
Μήπως έτσι δεν βάζεις και τα όρια σου στην απάντηση του; Ναι! Θα σου απαντήσω. Έτσι
δεν αφήνεις τον συνομιλητή σου να γίνει προσβλητικός απέναντι σου. Ο διάλογος θα
συνεχίσει μέσα σε πλαίσια που θα πληρούν τις προδιαγραφές σεβασμού.
Αν πάλι η κατάσταση στην συμπεριφορά του εκτραπεί θα είναι ο λόγος για να τον
απομονώσεις και να του κλείσεις την συζήτηση τονίζοντας ότι η συμπεριφορά του είναι
απαράδεκτη. Να κόβετε σχέσεις με τους ανθρώπους που δεν είναι ευγενείς. Ίσως έτσι
διορθωθεί αυτή η αγένεια που έχει κατακλύσει την κοινωνία μας.
Η σχολική εκπαίδευση αφορά τον άνθρωπο που την κατέχει. Η κοινωνική μόρφωση
επηρεάζει τους απέναντι του… δεν είναι θέμα πτυχίου αλλά χαρακτήρα και συμπεριφοράς.
photo SamiDil / https://pixabay.com
