Νεκρό και έρημο το τοπίο φαντάζει μετά από την πύρινη λαίλαπα που ξέσπασε το τελευταίο 48ωρο στη βορειοανατολική Αττική. Εικόνες βιβλικής αποκάλυψης, αποκαρδιωτικές που προκαλούν θλίψη και οργή, δέντρα γερμένα προς τα κάτω τσακισμένα από τον πύρινο όλεθρο, στερώντας μας το οξυγόνο μας, τη φυσική ομορφιά, την ίδια μας τη ζωή.
Χιλιάδες στρέμματα δάσους αποτεφρώθηκαν εν ριπή οφθαλμού με ανέμους ισχυρούς που ξερίζωσαν τα πάντα. Η φύση μας πενθεί την καταστροφή και ο άνθρωπος ας αναλογιστεί την ευθύνη του.
Σ’ αυτή τη άνιση μάχη χάθηκαν άνθρωποι, καταστραφήκαν οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής συμπολιτών μας. Πόνος και απόγνωση δείχνουν τα πρόσωπα των πληγέντων, ένας πόνος που θα μείνει βαθιά χαραγμένος στις ψυχές τους.
Είναι τραγικό κάθε φορά να κάνουμε απολογισμό και καταγραφή των ζημιών. Αυτό που διαπιστώσαμε και φέτος είναι ότι τα μέτρα αντιπυρικής προστασίας ήταν μηδαμινά έως και ανύπαρκτα. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες. Κάποια στιγμή θα πρέπει να υπάρξει μια σοβαρή κρατική μέριμνα για αυτό που ζούμε σχεδόν κάθε καλοκαίρι.
Δυστυχώς η παντελής έλλειψη έγκαιρου προγραμματισμού της πολιτικής προστασίας για την αντιμετώπιση τέτοιων φυσικών καταστροφών χρήζει σοβαρού προβληματισμού γιατί ο στρουθοκαμηλισμός καλά κρατεί μέσα σε έναν δαίδαλο εξαγγελιών και προτάσεων χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα σε ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας κάθε χρόνο.
Θα πρέπει επιτέλους να υπάρξει σοβαρή πολιτική αντιμετώπιση καθώς δεν έχουμε άλλα περιθώρια, γιατί οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής που έχουν ήδη ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια θα προκαλέσουν ένα τεράστιο πρόβλημα για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους στον πλανήτη μας.
Ο Ζαν-Υβ Κουστώ, 1910-1997, Γάλλος ωκεανογράφος λέει: “Σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας, ο άνθρωπος έπρεπε να παλεύει με τη Φύση για να επιβιώσει. Σ’ αυτόν τον αιώνα, έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι για να επιβιώσει, πρέπει να την προστατέψει.”
Καταστρέφοντας την φύση καταστρέφουμε το μέλλον μας! Ας προβληματιστούμε όλοι μας για το Αύριο και ας αναλογιστούμε τις ευθύνες μας!
photos © Mina Boulekou