Ανάμεσα στα σπουδαία κεραμικά εκθέματα, είναι και ο εντυπωσιακός επιτύμβιος κρατήρας, ύψους 1,08 μέτρων του 8ου π.Χ. αιώνα.
Πρόκειται για έναν κρατήρα με πολυπρόσωπες παραστάσεις που καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο τμήμα της επιφάνειας του αγγείου.
Στο μέσον της ανώτερης ζώνης απεικονίζεται ο νεκρός ξαπλωμένος στο νεκρικό του κρεβάτι, και γύρω του υπηρέτες και θρηνωδοί θρηνούν τραβώντας τα μαλλιά τους- μια συνήθεια που απαντάται ως σήμερα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας.
Όλες οι ανθρώπινες μορφές αποδίδονται μετωπικά στον άνω κορμό και από το πλάι στο κεφάλι και στα πόδια, όπως συνηθιζόταν εκείνη την περίοδο. Το σάβανο είναι ένα μεγάλο παραλληλόγραμμο με αβακωτό κόσμημα και απλώνεται πάνω από τον νεκρό.
Στο κάτω διάζωμα ξετυλίγεται μια πομπή με άρματα και οπλίτες, ένα στοιχείο που πιθανότατα έχει σχέση με τα στρατιωτικά κατορθώματα του εκλιπόντος, ενώ μπορεί να αναφέρεται και στους ένδοξους προγόνους του.
Στην διάρκεια της Γεωμετρικής εποχής συνήθιζαν να τοποθετούν πάνω στους τάφους μνημειώδη αγγεία, συχνά διακοσμημένα με παραστάσεις νεκρικού περιεχομένου. Αυτό το είδος κεραμικής διακοσμητικής τέχνης άκμασε την περίοδο 1110-700 π.Χ. και ονομάστηκε γεωμετρική επειδή εκφράστηκε κυρίως με γεωμετρικά σχήματα (π.χ. γραμμές, τρίγωνα, ρόμβους, κύκλους και ιδιαίτερα μαιάνδρους). Είναι δισδιάστατη. Η ανθρώπινη μορφή απεικονίστηκε γραμμικά και εντελώς αφαιρετικά, ήδη από τη Μέση και περισσότερο από την Ύστερη Γεωμετρική περίοδο.
Οι συνθέσεις παρουσιάζουν τόσο μεγάλη πυκνότητα σε μοτίβα και ακρίβεια στον σχεδιασμό, ώστε σε ορισμένες έγινε χρήση χάρακα και διαβήτη. Οι καλλιτέχνες είχαν την τάση να κοσμούν με μικρά και μεγαλύτερα σχήματα όλη την επιφάνεια του αγγείου, ένα φαινόμενο που ονομάστηκε «τρόμος του κενού».
Η συγκεκριμένη μορφή τέχνης έδωσε το όνομά της και σε ολόκληρη την Γεωμετρική εποχή.
Ο σημαντικότερος καλλιτέχνης των Γεωμετρικών χρόνων είναι ο Ζωγράφος του Διπύλου, ο οποίος επανέφερε την εικονιστική διακόσμηση στην ελληνική αγγειογραφία, ένας από τους πρώτους δημιουργούς μνημειακών ταφικών αγγείων για τους αριστοκρατικούς τάφους των αθηναϊκών νεκροταφείων του Διπύλου και του Κεραμεικού.
Τα αγγεία αυτά συνήθως ξεπερνούσαν το 1,50 μέτρο και παρουσίαζαν πάντα τον θρήνο γύρω από τον νεκρό ή την μεταφορά του ως το νεκροταφείο. Τα έργα του Ζωγράφου ήταν περιζήτητα. Τού αποδίδονται περίπου πενήντα αγγεία.
