Το ότι αποφεύγω να ασχολούμαι με γραφικές φιγούρες, είναι γνωστό. Το ξέρουν αυτό, όλοι οι φίλοι μου. Όταν καταθέτω τις απόψεις μου για κάποιους, θέλω αυτοί να έχουν και την ανάλογη νοημοσύνη. Για να μπορούν να τις καταλάβουν. Αλλιώς είναι σαν να ”λεηλατώ” παγκάρι ναού.. Τη δήλωση της συγκεκριμένης κυρίας, τη διάβασα. Και απλά κούνησα με αποστροφή το κεφάλι μου.
Δεν ήθελα να αφιερώσω δευτερόλεπτο, από το χρόνο μου, σε θέματα που τα εντάσσω στο κεφάλαιο της ”Κατινιάς”.
Με προκάλεσαν όμως αρκετοί φίλοι, στο να πάρω θέση, με μια μου άποψη. Δεν ξέρω σε τι θα ωφελούσε αυτή. Μέσα στο γκρίζο φόντο αυτών των καιρών, που τους χαρακτηρίζει ο φασισμός και η φαιδρότητα.. Κι αλήθεια, αναρωτιέμαι γιατί και σε αυτές τις φθηνές από κάθε άποψη δηλώσεις, που εξοργίζουν και τον πιο ψύχραιμο, εγώ θα πρέπει να παίρνω θέση. Αφού είναι σίγουρο πως έτσι κι αλλιώς θα τις καταδικάσω. Ζούμε την βασιλεία των δικτατορίσκων. Του ”Αποφασίζω και Διατάσσω”. Τού ”έτσι γουστάρω”. Του ”εγώ και κανείς άλλος.”… Έτσι λειτούργησε και η κυρία αυτή. Με τον αυταρχισμό, του λεφτά, που καταθέτει τα κεφάλαια του για το καλό των συνανθρώπων του. Που και έτσι να ήταν, κάποιες συστολές θα τις είχε.. Όμως εδώ το πράμα λίγο διαφέρει. Γιατί το όλο εγχείρημα πραγματοποιήθηκε από το υστέρημα του λαού. Από τις προσφορές των κυβερνήσεων Που δεν κατέθεταν λεφτά του μπαμπά τους Λεφτά που τα έφεραν αυτοί. Μα κατέθεταν λεφτά του λαού. Είτε ήταν τα ακίνητα, είτε τα μετρητά για τον εξοπλισμό.. Και για όλα τα άλλα. Και έφθασε σήμερα στην γιγάντωση του πια το ”οικοδόμημα” να δίνει στους διαχειριστές του, το δικαίωμα να εκφράζονται με τόσο διχαστικό τρόπο. Τόσο αδιάντροπα. Διαχωρίζοντας τον λαό.
Εμφυτεύοντας του ζιζάνια. Με τους ”μεν” και τους ”δε”.. Μέσα σε μια υποτιθέμενη κοιτίδα πολιτισμού. Όπως είναι το θέατρο. Και οι άνθρωποι που το υπηρετούν. Απαράδεκτη και αδικαιολόγητη η δήλωση. Που μαρτυράει και το μορφωτικό επίπεδο, μα και την ”λεβεντιά” του εκφραστή της. Όχι παιδιά συγχωρέστε με. Στο επίπεδο αυτό εγώ δεν πέφτω. Που θα κάτσω να σχολιάσω τις κατινιές, τον αυταρχισμό και την ματαιοδοξία των επίδοξων παραγόντων του τίποτα και των μηδενικών. Έχουν καταγραφεί πολλά, με το ”σπίτι” αυτό και την διαχειρίστρια του. Κάποια στιγμή θα ασχοληθώ. Και τότε είναι που θα μας πάρει και θα μας σηκώσει.. Γράφει ο φίλος μου και βετεράνος συνάδελφος, ο Γιώργος Τράγκας <<Επί μισή ώρα μιλούσα με τον κ. Γιώργο Παλαιολόγου και την κ. Μαρίνα Νικολαϊδη, οι οποίοι μου επιβεβαίωσαν, τις πιέσεις και τους εκβιασμούς, για έξωση από το Σπίτι εφ όσον δεν δέχονται, άνευ συναίνεσης, να εμβολιαστούν. Ζητώ να αρθεί το απόρρητο των επικοινωνιών μου, για να επιβεβαιωθούν πλήρως οι καταγγελίες των δυο καλλιτεχνών. >> Λέει κι άλλα πολλά ο Γιώργος.
Δίνοντας την εικόνα του Νταχάου που επικρατεί μέσα στην ατμόσφαιρα του φαινομενικά ”αθώου” σπιτιού του ηθοποιού Όπου ”κολυμπάει” στην αυταρχικότητα στις σκοπιμότητες και στις βίαιες συμπεριφορές. Λυπάμαι. Μα δεν θα πω τη λέξη ”ντροπή”. Γιατί στων κάποιων τα ”λεξικά” η λέξη αυτή είναι ανύπαρκτη. Με φρίκη επαναλαμβάνω τη δήλωση. <<Οι ανεμβολίαστοι, δεν έχουν θέση στο Σπίτι του Ηθοποιού..>> Άρα και στη ζωή; Συνταγή Γκέμπελς λοιπόν… Εκτέλεση. Λυπάμαι που εκφραστές υποτίθεται του πολιτισμού και της… ”ανιδιοτελούς προσφοράς” εκφράζονται έτσι.. Όταν μάλιστα πρόκειται για ανθρώπους με έλλειψη πόρων. Στη δύση της καριέρας και της ζωής τους
