Είναι πολύ δύσκολο στις μέρες μας η έκδοση μυθιστορήματος, ιδιαίτερα όταν αυτό απηχεί κοινωνικές συμπεριφορές ατόμων που πλειοδοτούν με τη συμπεριφορά τους ένα ευρύ πλέγμα στάσης και κρίσης, ανθρώπων που καθορίζουν συνολικά – θα έλεγα –και την αντίστοιχη ψυχολογία και πρακτική μιας εποχής.
Η συγγραφέας επιχειρεί με λιτό τρόπο γραφής, αλλά πλούσιο σε ρευστότητα ανάγνωσης και πιστής περιγραφικής απεικόνισης των πραγμάτων να προσδώσει –μέσω της Ηρωίδας του βιβλίου – βιωματικές καταστάσεις μιας έντονης οικογενειακής και κοινωνικής πραγματικότητας και στο επίκεντρο αυτής της αμφίσημης αντιμετώπισης καλείται η Σάντρα, να υψώσει ψυχικό σθένος, το ηθικό της ανάστημα, διεκδικώντας ταυτόχρονα μία καλύτερη θέση στη ζωή.
Προερχόμενη από φτωχή και μονογονεϊκή οικογένεια – όντας ορφανή – με ανδρεία ψυχή έγινε μπροστάρης παίζοντας τον ρόλο άντρα και γυναίκας μαζί, στο πλάι ενός ανθρώπου που ουδόλως τον ενδιέφερε να τη στηρίξει στις παλινδρομήσεις που έφερνε πολλές φορές η κοινή ζωή τους.
Η κακεντρέχεια του συζύγου που δεν άργησε να φέρει τον χωρισμό, της σφυρηλάτησαν έναν χαλύβδινο χαρακτήρα με ακεραιότητα θέλησης και γνώμης που άντεξε τις τραγικές ώρες και συνέπειες της ζωής, δίνοντας της κουράγιο να μεγαλώσει τη μικρή της κορούλα.
Μια ιστορία ορφάνιας, φτώχειας, έρωτα και αξιοπρέπειας.
Μία αληθινή ιστορία που ξετυλίγει το κουβάρι της από τον προηγούμενο αιώνα μέχρι τις μέρες μας, δίνοντας μας ελάχιστες φορές γλυκιά γεύση, αφού παραμόνευαν συχνά η Κλωθώ και η Λάχεσις στους δρόμους της ζωής της ανατρέποντας κάθε καλό σκορπίζοντας θλίψη και δάκρυα.