Από της σιωπής την έξαψη
Ο έρωτας γεννιέται.
Ναρκώνει τον πόνο με φιλί
Ελευθερώνει με βία την ορμή ,
Αναστατώνει με γλύκα την πνοή.
Σμίγει το όνειρο με την ελπίδα
αμβλύνει της κρίσης την αιχμή
Γίνεται άρωμα της νιότης ,
ρόδο στην όραση του ήλιου
λαχτάρα στα χείλη των παιδιών
λάμψη στου πόθου την ομίχλη .
Υψώνει στο θείο την κραυγή
στην έκσταση το πάθος
στη σάρκα αναζητά το κάλλος .
Γίνεται πληγή στην ηδονή
όταν νοθεύει την αφή
και βάσανο στην ομορφιά
όταν μολύνει την υφή.
Με την κρυφή σου αναπνοή
πέρασα στο κορμί σου,
από τους δρόμους του τους ιερούς
που το όμορφο χάδι ερεθίζει.
Ένιωσα
Να γαληνεύει η σαγήνη τη καρδιά μου
Τα μάτια μου η φλόγα σου να λιώνει
ο καρπός σου να αγαλλιάζει την μορφή μου
τη λήθη να σκοτώνει το λωτό για να γίνει μνήμη .
τη ζωή μου στα σπλάχνα σου να επιστρέφει
τον πλαστουργό το αίμα μου να κοινωνεί.
Τη βροχή να χρίζει όραμα τις σκέψεις μου
Την αστραπή να κλώθει τον αέρινο
της γνώσης μου υμένα
τα αστέρια να γυμνώνουν τη μοίρα μου
Είδα
τους σπασμούς σου να ρυθμίζουν
τις κοσμικές εξάρσεις
το σώμα σου να υπηρετεί
την σκοπιμότητα του χρόνου
την ουτοπία να ερωτεύεται το θαύμα
το έρεβος το φως να ευνουχίζει.
Την αγάπη να αφαιρεί το μαύρο από τη ψυχή σου
Το γέλιο σου την άβυσσο να γεφυρώνει
Την αναλγησία των θεών
την μητρότητα να εχθρεύεται
Η έκρηξη του έρωτα ενώνει
τα σώματα και τα κορμιά μας
τις σάρκες μας και τις ψυχές
σε ένα μοναδικό ηδονικό παλμό.
photo https://pixabay.com/el/
