Παραμονή Χριστουγέννων, αλλά ο φόβος,
η αμφιβολία και η μοναξιά τριγυρίζει
απ΄ την διπλανή πόρτα,
στα σοκάκια της τερατούπολης που μετράει
τους αναστεναγμούς
ανάμεσα στα μουχλιασμένα τούβλα
και στους αναποδογυρισμένους κάδους των σκουπιδιών.
Αλλού Αγιο-Βασίληδες χορτάτοι κοιλαράδες,
με ένα μπόγο στην πλάτη
μπαινοβγαίνουν στις καμινάδες των σπιτιών που καπνίζουν,
κι αλλού χέρια ροζιασμένα και βρώμικα,
απλωμένα με ικεσία για ένα ξεροκόμματο
και μια σταγόνα καθαρό νερό.
Ω, τί τρισμέγιστη Υποκρισία που ξετυλίγεται
μεταξύ μιας τράπεζας και ένα μοναχικό παγκάκι
με έναν ένοικο τυλιγμένο σε μια κουβέρτα
βρώμικη παλιά και τρύπια!!!!
Η Πόλη απλώνεται αργά και πληγωμένη
στα χέρια των σαΐνηδων που την μεγαλώνουν
και την ψηλώνουν επικίνδυνα
και με την παράκληση των απελπισμένων
να προσδιορίζει το τέλος κι αυτής της καταρακωμένης χρονιάς
που σημάδεψε πλούσιους και φτωχούς.
Ποιά ικεσία, ποιά ευχή και ποιά κατάρα συμπορεύτηκαν ποτές
για να μοιράσουν την ελπίδα δίκαια και ίσα;
Πόσα χατίρια έκαμε η μοίρα στους εξαθλιωμένους
και πόσα στους χορτάτους και φευγάτους;
Χριστούγεννα
και χαρακιές τα δάκρυα σε μάγουλα που καίγονται απ’ το κρύο
και το χιόνι που τρυπάει των απελπισμένων τα παλιοπάπουτσα.
Και μείς περνάμε από δίπλα ρίχνοντας ένα βλέφαρο
με λίγη δόση λύπης μέσα και συνεχίζουμε τον δρόμο μας
για να ψωνίσουμε τα υπόλοιπα που μπήκαν στις εκπτώσεις…
Ατέλειωτο όμως το μαρτύριο
μέσα στην απέραντη τούτη πολιτεία
με τα πελώρια κτίρια που κρύβουν τις ανθρώπινες πληγές
με μαεστρία στα υπόγεια και στις ψηλές κορφές τους.
Τι είναι Άνθρωπος αναρωτιέσαι
περπατώντας στα πλατιά ετούτα πεζοδρόμια
που είναι γεμάτα κόσμο και γεμάτα μοναξιά.!
Ούτε το σκούντημα δεν νοιώθουν οι πολλοί
που περπατούν υπνωτισμένοι και κορεσμένοι
από τον θόρυβο της πόλης.
Χριστούγεννα, που σε ξυπνούν για λίγες μέρες
μέχρι να περάσουν
και ύστερα να επιστρέψεις στη χλιδή της μοναξιάς σου
αναπολώντας και μετρώντας τις πληγές που μπόρεσες να κλείσεις
στο διάστημα αυτό των εορτών που σε προσλάβανε.
Μήπως θα έπρεπε να κατηγορηθείς από μόνος σου
και να δικάσεις τον εαυτό σου για την συμμετοχή στο έγκλημα
του θανάτου της αθωότητας;
Μέχρι πότε θα αρνείσαι τις ευθύνες
για την κατάντια αυτής της Ανθρωπότητας
που χωρίς να το ξέρεις σου την φόρτωσαν στην πλάτη;
Κάνε μια στάση στην ταχύτητα που ιλιγγιωδώς σε μεταφέρει
σε έναν κόσμο άδειο και ανούσιο
μήπως προφτάσεις να γευτείς
ένα χαμόγελο ενός μικρού παιδιού
ή ένα χάδι ενός ανθρώπου που δεν ξέρεις.
Πρόφτασε και γεύσου απο τη ζάχαρη
που δεν υπάρχει ούτε στη γη ούτε στον ουρανό,
αλλά να προσέχεις,
όχι πάνω από μια μικρή κουταλιά.
Γέμισε λίγο την ψυχή σου,
που έχει αδειάσει από χαμόγελα και δυόσμο
στις γωνιές αυτού του κόσμου
που σου κατέστρεψαν οι άγριοι τοκογλύφοι.
Ο φόβος σου είναι το όπλο τους
και το χρησιμοποιούν με άριστο τρόπο
για να σε έχουν δεμένο στο άροτρο της απληστίας τους.
Μην αφήσεις άλλα Χριστούγεννα να πάνε χαμένα,
μην αφήνεσαι στην κατάρα που δεν ευθύνεσαι εσύ…
Η Πόλη τούτη που σε γέμισε με συναισθήματα ακόμα υπάρχει.
Περπάτησέ τη απο την άκρη στην αρχή.
Μην προσπερνάς τη λύπη
για χατήρι των αδηφάγων που σε αδίκησαν.
Δώσε λιγάκι νόημα στα κουρασμένα αναστενάγματα
που ξάπλωσαν στα βρώμικα παγκάκια της πλατείας.
Νιώσε επιτέλους την αιτία και την δικαιολογία
του γιατί κατάφερες και ήλθες σε αυτή τη γη,
που δεν πάτησες ποτέ με πλέριο πόδι
και με τον νου σου απαλλαγμένο απ’την μιζέρια……………
ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
2021
