Είναι αλγεινή η αλήθεια ότι οι Έλληνες έχουμε την τάση να περιφρονούμε τους νόμους, και το ελάττωμα αυτό μας βαραίνει από τους χρόνους της κλασικής αρχαιότητας!
Είχα και στο παρελθόν αναφερθεί στο θέμα από τη στήλη αυτή, και επανέρχομαι, γιατί το ίδιο φαινόμενο έχει ξεπεράσει τα όρια της έννομης τάξης και απειλεί την ίδια τη δημοκρατία. Το σκάνδαλο παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη, που θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε αρχηγό κόμματος, βρίσκεται στο στάδιο της έρευνας, χωρίς να θίγεται ο κυρίως υπεύθυνος και με μόνη την παραίτηση των υπεύθυνων προσώπων του περιβάλλοντος του Πρωθυπουργού.
Γιατί παρακολουθείτο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ; Παραμένει άγνωστο …και οι πολίτες πείθονται σιγά-σιγά ότι η παρακολούθηση είναι κάτι το φυσιολογικό! Έχει άδικο ο ΚΥΡ όταν, σατιρίζοντας την κυβέρνηση, γράφει ότι εκτός του προσωπικού γιατρού καθιέρωσε και τον προσωπικό τηλεφωνικό υποκλοπέα; Έλληνες συνταγματολόγοι πανεπιστημιακοί καθηγητές επεσήμαναν σε συνεντεύξεις και άρθρα τους τον κίνδυνο αυτού του σκανδάλου για τη δημοκρατία μας.
Θεωρούν πως η ευθύνη ανήκει στον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος θα πρέπει να την αναλάβει και να παραιτηθεί. Αντίθετα, ουδεμία ενέργεια εκ μέρους της κυβέρνησης οδηγεί σε έρευνα, που θα έχει ουσιαστικά και άμεσα αποτελέσματα για την πάταξη του άθλιου αυτού φαινομένου. Επομένως η κυβέρνηση προχωρεί αλώβητη και αισιόδοξη στις επόμενες εκλογές, και οι έρευνες βαδίζουν στο μέλλον το…αόρατο! Οι πρωτόγνωρες συνθήκες ζωής φαίνεται, παραδόξως, να ευνοούν τους κυβερνώντες.
Ο ελληνικός λαός πάσχει καθημερινά. Η πανδημία, τα καιρικά φαινόμενα και η οικονομική κατάρρευση που συνακολουθεί, δεν του αφήνουν περιθώρια να ασχοληθεί πλέον με το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, αλλά και η εξέλιξη της αντιμετώπισης ενός τόσο σοβαρού γεγονότος τον κρατά σε σύγχυση. Αυτό ακριβώς είναι στην ουσία το «μέγα ζήτημα» της εποχής μας, γιατί αν ο λαός δεν αντιδράσει με τις δημοκρατικές δυνατότητες που διαθέτει, η δημοκρατία κινδυνεύει στον τόπο μας. Σε επιστολή που απευθύνει, επί Ρωμαϊκής κυριαρχίας στην Ελλάδα, ο Ρωμαίος ύπατος Μενένιος Άπιος σε φίλο του ανθύπατο, προκειμένου να τον βοηθήσει στα διοικητικά του καθήκοντα, επισημαίνει τα εξής : «Η μοίρα μάς έταξε νομοθέτες του κόσμου και το ελληνικό άτομο περιφρονεί το νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση παρά μόνον την ατομική του… Σπάνια οι Έλληνες πείθονται «τοις κείνων ρήμασι». Πείθονται μόνον στα ρήματα τα δικά τους και αλλάζουν τους νόμους κάθε λίγο ανάλογα με τα κέφια της στιγμής, ή όταν δεν μπορούν να τους αλλάξουν, τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον τους ή τη βία ή το δόλο…
Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος, θα τον μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής τους περίπτωσης, ακόμη και όταν υπεύθυνα τον κρίνουν στην εκκλησία ή το δικαστήριο… Απορείς πώς η πατρίδα των πιο μεγάλων νομοθετών έχει τόση λίγη πίστη στο νόμο». ( Από το ογκώδες και εμπνευσμένο βιβλίο του αλησμόνητου Κωνσταντίνου Τσάτσου, «Αφορισμοί και διαλογισμοί», Οξυρρύγχιοι πάπυροι, δεύτερη σειρά, εκδ. Εστίας, 1970). Ας ελπίσουμε, επιτέλους, ότι ο αναφερόμενος «αφορισμός» θα παύσει να ισχύει στην προοδευτική και δημοκρατική Ελλάδα του 21ου αιώνα, και ο αναγκαίος «διαλογισμός» θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
