Πέρασε ο καιρός και οι σκέψεις είναι πάντοτε οι ίδιες…
Φοβάμαι μήπως και κουραστεί το μυαλό μου …μήπως και ξεχάσω… μήπως εσύ με ξεχάσεις.
Δύσκολο να νιώσω ασφάλεια και σιγουριά..
Τα χρόνια περνάνε… δημιουργούν μία αίσθηση κενού.
Και αν αρχίζω να μη βλέπω πως θα σε αγγίζω;
Αν ξεχάσω; το μυαλό παίζει τα δικά του παιχνίδια.
Κάνω αγώνα να μην μιλήσω!!
Θα τα καταφέρω;
Κρατώ επτασφράγιστο μυστικό τον έρωτα μας,την δυνατή αγάπη μας.
Η δική σου υπόσχεση αίμα στις φλέβες μου.
Μία φράση αρκούσε να μας δέσει.
Λευκοί και κόκκινοι κόμποι για όλη μας τη ζωή.
“Μην φοβηθείς ποτέ θα είμαι πάντα μαζί σου,ούτε μία μέρα δεν θα πιστεύεις ότι σε πρόδωσα ακούς; ούτε μία μέρα!!”τα μάτια σου θολά από τα δάκρυα τα χείλη σου έτρεμαν
Θυμάμαι..
Μα ναι σε πίστεψα ακόμα σε πιστεύω, και ας ζω με τους εχθρούς του καλού …τους φόβους!!
Ξέρω ότι όσο και να έχω υποφέρει από την έλλειψη σου τίποτα δεν θα σταθεί εμπόδιο !!τίποτα!
Με περιγελούν,με χλεύαζουν.
<<Τον περιμένει ακόμα >>
Μα η μυρωδιά στη μύτη μου από το άρωμά σου έδινε απαντήσεις.
Κοιτούσα χαμογελώντας τους.
Στο βάθος των δικων τους ματιών.. έβλεπα εσένα.
Διχως τύψεις δίχως ενοχές τραγουδούσα το αγαπημένο μας τραγούδι:είσαι ο ήλιος μου …
Ο ήλιος μου ο ένας και μοναδικός..
Ενα κλειδί κρατούσαμε μαζί στο χρώμα του χρυσοκέντητου ουρανίου φωτός..
μαζί το πετάξαμε στα γαλανά νερά της αγαπημένης μας θάλασσας.
Ότι νιώθουμε δεν είναι παραμύθι δεν είναι θέατρο είναι μόνο πίστη , μαγεία ,συναίσθημα, αυθεντικότητα, η αγάπη μας χωράει στα δυο μας χέρια.
Η ιερή στιγμή μας πλησιάζει..
Κλείνεις το στόμα μου με ένα φιλί γλυκό πιότερο από μέλι.
Δεν είναι όνειρο.
Είσαι εσύ!!
Ταξιδεμένε ήλιε μου!!!
Photo susan-lu4esm / https://pixabay.com
