Χάρτινος πρίγκιππας

Εύα εσύ,
Πλασμένη από το πλευρό ενός χάρτινου πρίγκιπα
Ζήτησες την άλλη όψη του παραμυθιού
Που κουβεντιάζατε χωρίς στόμα τόσο καιρό
Να δεις κάθε πλευρά του και προοπτική
Με στυλ ανεξάρτητο και ψυχρό μαζί
Ψυχρό σαν την αναμονή, μέσα στην ζεστασιά της νύχτας
Και σαν το χάραμα που σου δαγκώνει απαλά τον λαιμό
Και αφήνει την αλλαγή μέσα στο δωμάτιο να μπει
Σαν να μην είχε φύγει κανείς ποτέ από εκεί
Τώρα κάθε φορά που ο πρίγκιπας πονάει
Εσύ δαγκώνεις με τα δόντια σου ένα μήλο
Ένα μήλο που όμως δεν υπάρχει
Όλοι θυμόμαστε της γραφής την οφθαλμαπάτη,
Και τα κουκούτσια του πετάς και του ζητάς
Να γονατίσει μπροστά και να τα μαζέψει
Να τα βάλει σε ένα χαρτί και να το διπλώσει καλά
Και παραμάσχαλα να το πάρει
Και χωρίς να έχει καμιά ιδέα πιο καλή
Για χρόνια να πορευτεί
Και το πλευρό πάνω στον καρπό
Που θα φυτρώσει
Να περιμένει
Σαν να ήσουν πάντα εκεί
Αγαπημένη Εύα
Χωρίς όμως ποτέ να είσαι εκεί
Ίσως να καταφέρει να σε κάνει να ζηλέψεις λέει
Ίσως πρέπει τίποτα άλλο να μην ανεχτεί
Ή δεν έχει νόημα όταν είσαι αλλού γυμνή
Και παίρνει την διαδρομή με τους καρπούς
Και κοιτάει καλά καλά τα δέντρα απο όπου περνάει
Υποθέτοντας ότι κάποτε πέρασες από εκεί
Η απλά τους είπες, ότι θα εμφανιστείς
Μια νύχτα θα ερχότανε, μας το είχε υποσχεθεί
Θα ερχότανε λέγανε, με ένα λευκό χαρτί
Που θα το είχαμε υπογράψει όλοι εμείς
Και με ένα χάρτινο πρίγκιπα στο πλευρό της
Να ψάχνει μέσα στην νύχτα μια σελίδα λευκή
Για να τυλίξει όλα αυτά τα κουκούτσια
Και την ιστορία, και την γύμνια της
Και αυτήν την εποχή σε μια άλλη εποχή
Που πέρασε κάποτε μαζί σου
Όμορφη Εύα, μέσα στην νύχτα
Που οι καρποί σου ποτέ δεν τελειώνουν
Τώρα που σε ξέρει και σε είδε
Πως μπορεί να σε αποφύγει κανείς
Πως μπορεί κανείς να σου κρυφτεί
Πόσο χαζός, μπορεί να είναι.