Μπορεί τα μαλλιά σου να έχουν ασπρίσει, όμως οι μνήμες παραμένουν ζωντανές.
Γέννησες, και η μητέρα σου δεν ήταν δίπλα σου, γιατί… δεν θεώρησε σημαντικό τον τοκετό σου.
Θήλασες, και δεν στήριξε την επιλογή σου γιατί… δεν πίστεψε πως θα τα καταφέρεις.
Χρειάστηκες βοήθεια και δεν σου την έδωσε γιατί… δεν ήθελε ή δεν μπορούσε.
Και τώρα έρχεται η σειρά σου∙ η κόρη σου γίνεται μητέρα.
Στέκεσαι μπροστά σε μια επιλογή: να διαιωνίσεις το λάθος ή να το διορθώσεις.
Ξέρεις πώς είναι να μην έχεις τη μαμά σου να καρδιοχτυπά έξω από την αίθουσα του μαιευτηρίου.
Ξέρεις πώς είναι να νιώθεις απελπισμένη και η μαμά σου να μην είναι εκεί.
Ξέρεις πώς είναι να γυρίζεις στη δουλειά και να αφήνεις το μωρό σου σε ξένα χέρια, γιατί η μαμά σου δεν θέλει ή δεν μπορεί να το κρατήσει.
Ποια μάνα θέλεις να είσαι;
Δεν χρειάζεται να διαιωνίσεις τη μοναξιά και την απογοήτευση.
Γίνε μια τρυφερή αγκαλιά για την ενήλικη κόρη σου και το εγγόνι σου, ακόμη κι αν δεν συμφωνείς με τις επιλογές της.
Ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνεις.
Η εγκυμοσύνη χρειάζεται προστασία.
Η μητρότητα χρειάζεται υπομονή και αγάπη.
Μπορεί να μην πήρες αγάπη∙ όμως επέλεξε να δώσεις.
Μπορεί να μην πήρες τρυφερότητα∙ όμως μείνε της. Δεν χρειάζεται να μιλάς.
Μπορεί η μητέρα σου να μην σε βοήθησε στην περίοδο της λοχείας∙ όμως εσύ κάνε προτεραιότητα το φαγητό της κόρης σου και δες την ευγνωμοσύνη στα μάτια της.
Τότε θα νιώσεις την αγάπη της να σε τυλίγει και θα συνειδητοποιήσεις ότι κάτι έκανες καλά.
Γίνε η γυναίκα που θα σπάσει τον φαύλο κύκλο.
Η μητρότητα είναι εύθραυστη.
Κι εσύ… το ξέρεις καλά.
photo by Chikilino, https://pixabay.com
