Για πρώτη φορά μετά την απεχθή επίθεση με βιτριόλι, το θύμα η Ιωάννα Παλιοσπύρου βλέπει την θύτη, Εφη Κακαράντζουλα..
Στις 09:00 ακριβώς έφτασε η Ιωάννα Παλιοσπύρου στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας στο οποίο συνεχίζεται η δίκη για την σοκαριστική επίθεση με βιτριόλι. Στις 09:13, έφτασε στον χώρο και η δράστις μπαίνοντας από την πίσω πόρτα και φορώντας χειροπέδες. Εκείνη τη στιγμή, οι συνήγοροι της Ιωάννας μαζί με την μητέρα της πήγαν κοντά της και την ενημέρωσαν πως η κατηγορούμενη έφτασε. «Μην νιώσεις άσχημα αν συγκινηθείς… είναι ανθρώπινο» της είπαν τότε.
Έξω από το δικαστήριο, ο δικηγόρος της Ιωάννας Απόστολος Λύτρας δήλωσε προς τους δημοσιογράφους πως «εμείς αυτό που θα κάνουμε είναι να ζητήσουμε από το δικαστήριο να καλέσει κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους οι οποίοι είχαν συνομιλίες με την κατηγορούμενη, να δούμε περί τίνος πρόκειται. Αυτό θα το κάνουμε όταν θα τελειώνουν οι μάρτυρες του κατηγορητηρίου».
Αποσπάσματα από την κατάθεση από την Ιωάννα Παλιοσπύρου:
«Σηκώθηκα για να πάω στη δουλειά μου και ήμουν στην είσοδο της πολυκατοικίας των γραφείων. Πάτησα το κουμπί του ασανσέρ και περίμενα να κατέβει. Κοιτούσα προς το κάτω περιμένοντας. Άκουσα κάποιους θορύβους. Δεν έδωσα σημασία. Σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι η καθαρίστρια ή κάποιος άστεγος. Καθώς περίμενα, εμφανίστηκε μπροστά μου μια γυναίκα, σήκωσα το βλέμμα και με κοίταξε στα μάτια. Μου έριξε το βιτριόλι, που εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα τι ήταν, και έφυγε τρέχοντας. Θέλω να σας πω ότι λούστηκα με αυτό το υγρό, το ένιωσα παντού πάνω μου. Ήμουν παντού στο σώμα μου λουσμένη και κατευθείαν μου ήρθε η μυρωδιά.
»Το πρώτο πράγμα ήταν να τρέξω για κάποια βοήθεια. Θυμήθηκα ότι είχε φαρμακείο δίπλα και έτρεξα προς το φαρμακείο. Οι πόνοι ήταν φρικτοί, δεν έβλεπα καθόλου από το ένα μάτι. Μπήκα μέσα στο φαρμακείο ουρλιάζοντας. Οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν τι έλεγα, πανικοβλήθηκαν. Τους έλεγα “δώστε μου λίγο νερό, πεθαίνω”, “βοήθεια” φώναζα. Πήγα στο νιπτήρα, έριχναν νερό. Τα μαλλιά μου πέφτανε μέσα στον νιπτήρα. Έπιανα το πρόσωπό μου και καταλάβαινα ότι καιγόμουν, λιώνω. Φώναζα για βοήθεια, οι άνθρωποι τρόμαζαν. Καταλάβαινα ότι εκείνη τη στιγμή κάτι χάνω… Κάλεσαν σε βοήθεια το 166. Μου είπανε να βγάλω τα ρούχα μου γιατί λιώνανε πάνω μου. Εγώ το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να μη χάσω τις αισθήσεις μου. Γιατί καταλάβαινα ότι μόνο εγώ μπορούσα να σώσω τον εαυτό μου. Φώναζα “Θεέ μου, βοήθησέ με γιατί μόνο εσύ μπορείς».
photo rawpixel.com, Image license by freepik.com
