Ο πλακούντας δημιουργείται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και προσκολλάται στο τοίχωμα της μήτρας για να καλύψει συγκεκριμένες ανάγκες.
Αποτελεί τον ενδιάμεσο κρίκο ανάμεσα στη μητέρα και το έμβρυο.
Ο ρόλος του;
Να τροφοδοτεί τη νέα ζωή με οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά:
– Οξυγόνο, απαραίτητο για την ύπαρξη του εμβρύου.
– Θρεπτικά συστατικά, αναγκαία για την ανάπτυξή του.
Αμέσως μετά τον τοκετό, ο πλακούντας αποκολλάται και πέφτει, αφήνοντας πίσω μια ανοιχτή πληγή.
Ως μαία, πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να λέει σε λεχώνα:
«Δεν είσαι άρρωστη, είσαι απλώς μαμά».
Είναι όμως πράγματι έτσι;
Για την ψυχολογία της, ναι — είναι σωστό.
Είναι όμως και απόλυτα αληθές;
Η ανοιχτή πληγή που αφήνει ο πλακούντας στη μήτρα χρειάζεται χρόνο για να επουλωθεί.
Χρειάζεται φροντίδα, προστασία και ξεκούραση.
Αν ήταν ορατή, θα την αγνοούσες;
Όχι!
Κι όμως, επειδή δεν φαίνεται, συχνά την υποτιμούμε — ακόμη κι εμείς οι επαγγελματίες υγείας.
Η επούλωση, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία της γυναίκας, διαρκεί από 40 έως 60 ημέρες.
Η λεχώνα, είτε γέννησε με καισαρική τομή είτε με φυσιολογικό τοκετό, χρειάζεται χρόνο για να θεραπεύσει τόσο την ψυχή της όσο και το σώμα της.
Ο άγνωστος κόσμος της μητρότητας μπορεί να την τρομάζει.
Οι ορμόνες, που κάνουν «πάρτι», συχνά την παρασύρουν σε απρόβλεπτα «παιχνίδια» του μυαλού.
Τα εμφανή τραύματά της ζητούν περιποίηση.
Όμως πρέπει να προστατεύσει και την κρυφή της πληγή:
τα σημάδια που άφησε ο πλακούντας.
Η λεχώνα αξίζει την αγάπη, τη βοήθεια και — πολύ περισσότερο — την προσοχή σου.
Δώσε της τη σημασία που έχει τόσο ανάγκη!
photo by sbtlneet – https://pixabaycom
